అక్బర్, బీర్బల్ మంచి స్నేహితుల్లానే ఉండేవాళ్లు. కనుకనే ఒక రోజు బీర్బల్ను ముఖ్యమంత్రిగా చేయాలని అక్బర్ అనుకున్నాడు. ఈ విషయం అక్బర్ బంధువైన హుస్సేన్కు నచ్చలేదు. ఆ విషయం అక్బర్కు తెలిసింది.
అడవిలో ఓ నక్క ఉండేది. తెలివిలో ఘనం. అయితే సోమరిలో తనకు తానే సాటిగా ఉండేది. అదే అడవిలో ఓ చిరుత పులి ఉండేది. దానికి గర్వం ఎక్కువ. పైగా తను చెప్పిందే అందరూ నమ్మాలి. తనకే వత్తాసు పలకాలి అనే ధోరణి చిరుతది. పైగా తన చర్మం అందంగా ఉంటుందని రోజూ తనకు
ఈ పక్షి పైభాగం నల్లగా, కిందిభాగం తెలుపు, పసుపు రంగు ఉంటుంది. దీని తల మీద నుంచి రెండు వైపులా పొడవైన ఈకలు ఉంటాయి. ఈక పుల్లలా సన్నగా ఉంటుంది.
చెట్లమీద హుషారుగా తిరుగుతుండే ఈ జంతువు చూడటానికి పిల్లి, ఎలుగు పిల్లలా కనిపిస్తుంది. అయితే దీని పేరు ‘బింతురాంగ్’ అని పిలుస్తారు.
ఒక రోజు బీర్బల్ ఆగ్రా నుంచి ఢిల్లీకి వెళ్లాలనుకున్నాడు. ఆ సమయంలో ఆగ్రా-ఢిల్లీ రహదారి దొంగలతో నిండి ఉండేది. ఆగ్రా నుంచి కొద్ది దూరం ప్రయాణించిన తర్వాత- బీర్బల్కు ఒక వ్యక్తి తోడయ్యాడు.
ఎర్రటి ముక్కు, కంటి దగ్గర పూసినట్లుండే ఆరెంజి రంగు, కిందభాగం తెలుపు, రెక్కలు బూడిదరంగు, రెక్కల కింద గోధుమరంగులో తెల్లటి చుక్కలు, తోక నలుపు, తెలుపు చుక్కలతో ఉండే ఈ బుజ్జి పక్షి పేరు ‘జీబ్రా ఫించ్’. 1801 సంవత్సరంలో ఆస్ర్టేలియాలో ఈ పక్షిని ఓ పక్షి ప్రేమికుడు కనుగొన్నాడు.
అనగనగా ఓ రాజ్యం. అదో చిన్న రాజ్యం. ప్రవీణుడు అనే రాజు ఉండేవాడు. ప్రజలంతా సంతోషంగా జీవించేవారు. చిన్న రాజ్యం కాబట్టి ఎప్పటికప్పుడు ప్రజల సమస్యలు పరిష్కరించేవాడు రాజు. అక్కడ తిండికి కొదువ ఉండేది కాదు.
ఒక ఊరిలో ఓ వర్తకుడు ఉండేవాడు. అతని పేరు సోమయ్య. వ్యాపారంతో పాటు వ్యవసాయం చేసేవాడు. అతనికి లేకలేక ఓ కొడుకు పుట్టాడు. అల్లారు ముద్దుగా పెంచాడు. చదివించాడు. బుద్ధి మాటలు చెప్పినా.. ఏనాడూ పట్టించుకోలేదు. ఆ కుర్రోడు పెరిగి పెద్దయ్యాడు.
కొంగ జాతికి చెందిన ఈ పక్షిని బ్లాక్ ఫేస్డ్ స్పూన్ బిల్ అని పిలుస్తారు. దీని ముక్కు అచ్చు స్పూన్లా ఉంటుంది కాబట్టి దీన్ని స్పూన్ బిల్ అంటారు.
ఒక ఊరిలో ఓ వర్తకుడు ఉండేవాడు. అతని దగ్గర ఓ గాడిద, కుక్క ఉండేవి. రెండూ స్నేహంగా ఉండేవి. వర్తకుడు తన సరకును అమ్మటానికి గాడిదపై తీసుకుని వెళ్లేవాడు. గాడిద నడిచి నడిచి ఆయాస పడేది. బరువు తట్టుకోలేక కూలబడిపోయేది.