నువ్వూ నేనూ కాలం

1

నిన్ను చూసినప్పుడల్లా

అమ్మ ఒడిలో కూర్చొని

నాన్న కళ్ళలో తన బొమ్మ చూసి మురిసిపోతున్న

పసిపాపలా కనిపిస్తావు

2

నీతో ఆడుకోవాలనుకుంటాను

అప్పుడు నువ్వు నా నీడను

ఎక్కడో దాచి

నన్ను ఆట పట్టిస్తావు

3

నీ స్పర్శను మోసుకుంటూ నా ఆత్మ

అనంత సంచారంలో అలసిపోయి

కాలానికీ కాలానికీ మధ్య

విరామ చిహ్నంలా

విశ్రాంతి తీసుకుంటుంది

4

తేనెబొట్టు లాంటి నీ కంఠంపై

నా అధరాక్షరాల నిర్నిద్ర ముద్రల కవాతు

నా జన్మ జన్మల కవిత్వమవుతుంది

5

నేను నువ్వైన నాతో

ఒక చుంబనాలింగనం కోసం

నా జిహ్వాగ్రం మీద

ప్రపంచం వేలాడుతుంది

6

నువ్వు నన్ను

శూన్యాన్ని చేసి

గాలి రెప్పలతో రంగులు వేస్తావు

7

నీలో నాలో విశ్వమంతా

రెక్కల మనుషుల చుక్కల లోకమై

ఏటవాలు సంధ్యలో

కోటి రంగుల ఏటి కెరటాల పాటవుతుంది

8

ఇదంతా ఎవరి గురించి రాస్తున్నావు అని ఎవరైనా అడిగితే

బొట్టు బొట్టుగా యుగాలు యుగాలుగా

నాలోకి ఇంకిన నిన్ను చూపిస్తాను-

9

కవిత్వం అంటే

ఒక స్త్రీని ప్రసవించడమే

అని చెప్తాను

ప్రసాదమూర్తి

84998 66699